SPF sorteert voor op het nieuwe pensioen

In eerdere nieuwsbrieven las je al dat werkgevers en vakbonden willen dat je huidige pensioen dan opgaat in het nieuwe pensioen. In vakjargon heet dat ‘invaren’. De sociale partners streven ernaar, dat de verwachte pensioenen voor iedereen na invaren ten minste gelijk zijn aan het pensioen vóór het invaren en bij voorkeur zelfs hoger. Daarvoor hebben zij een dekkingsgraad nodig van tenminste 107,5%. 

Daarom trof het bestuur van SPF maatregelen die de kans vergroten dat de dekkingsgraad op het moment van invaren dan ook minimaal 107,5% is. Hieronder lees je hoe het bestuur dat deed en welke afwegingen het bestuur daarbij maakte.

Het bestuur kon dit bereiken via twee wegen: het toeslagbeleid of het beleggingsbeleid. Het verlenen van toeslagen gaat direct ten koste van de dekkingsgraad en verlaagt de kans dat de benodigde dekkingsgraad wordt behaald. Via wijzigingen in het beleggingsbeleid is het mogelijk de dekkingsgraad minder te laten meebewegen met de economie en zo de kans op die minimaal benodigde dekkingsgraad te verhogen.

Bij het beleggingsbeleid onderzocht het bestuur verder of het binnen de bestaande beleidsruimte de dekkingsgraad minder gevoelig kon maken voor bewegingen op de financiële markten of daarbuiten. In het laatste geval is overleg met werkgevers en vakbonden nodig en moet de beleidswijziging worden voorgelegd aan De Nederlandsche Bank.  

Om de keuze tussen de verschillende mogelijkheden te maken, keek het bestuur onder andere naar de hoogte van de kosten daarvan, de complexiteit, de effectiviteit en de voor- en nadelen voor de werknemers, oud-werknemers en pensioengerechtigden.

Het bestuur kwam tot de conclusie dat het afbouwen van het beleggingsrisico binnen het geldende strategische beleggingsbeleid de beste keuze was. Dat kon door het belang in aandelen te verminderen en de rente-afdekking te verhogen. Daardoor beweegt de dekkingsgraad minder mee met de economie. De dekkingsgraad daalt dus minder snel, maar stijgt ook minder snel. Doorslaggevend voor het bestuur was dat het beschermen van de dekkingsgraad buiten de beleidsruimte heel erg duur en complex was en een besluit het toeslagenbeleid te wijzigen direct nadelig uitpakt voor de (oud-)werknemers en pensioengerechtigden.